發一崇德聖訓-全泰文

日期:民國一Ｏ四(2015)年2月19日

主題:

道場:彰化道場

班別:

佛堂:開化佛院

臨壇仙佛:活佛師尊

พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์

พระโอวาทพระพุทธจี้กง

ประทานไว้เนื่องในโอกาสประชุมธรรม 2 วัน ณ ไท่อู้ฝอเอวี้ยน จ.นครราชสีมา

วันเสาร์ที่ 21 เมษายน พ.ศ.2555

สาธุชนกราบขอประทานพระโอวาทชี้แนะ

อนุตตรธรรมภาวะเดิมสงบ ค้นพบความสุขุมคัมภีรภาพ

พิจารณาพุทธจิตตื่นกาซาบ น้อมก้มกราบเคารพด้วยศรัทธาจริง

เราคือ

  พระพุทธจี้กง รับบัญชาจาก

พระอนุตตรธรรมมารดา ลงสู่พุทธสถาน น้อมกายกตัญชลี

องค์มารดรแล้ว ถามศิษย์รักทุกคน สุขสบายดีไหม

น้อมจิตสงบตั้งใจฟ๎ง

ฮา ฮา

ไขขานจิตเดิมพุทธะอันสูงส่ง และน้อมจิตบาเพ็ญตรงสู่นิพพาน กาลเวลาฟ้ามาถึงโลกอัน

กว้างใหญ่ ฉุดช่วยสาธุชนคนบุญขึ้นนาวาฟ้า ด้วยอาศัยบุญสัมพันธ์บรรจบมา จึงได้พบ

อนุตตรธรรมอันสูงส่ง เมื่อเจ้าเข้าสู่ประตูธรรมรับหนึ่งจุดชี้จากพระวิสุทธิอาจารย์ พึง

กระจ่างเข้าถึงหลักธรรมจริง เหตุผลจริง พระโองการฟ้าแท้จริง โดยที่เจ้านั้นเปิดใจ

ศึกษาธรรม เพื่อก้าวเดินบาเพ็ญจริงในหนทางฟ้า อนุตตรธรรม คือดินแดนอัน

สงบบริสุทธิ์ ผู้ที่จะพบ คือผู้ที่มีป๎ญญาธรรม ที่ไขขานด้วยความเข้าถึงอย่างแท้จริง ไร้

อัตตาความมีทิฐิ การยึดมั่นถือมั่นของจิตใจ

เพราะว่าอนุตตรธรรม ไร้รูปลักษณ์ จับต้องมิได้ แต่อาศัยนามกล่าวขานถึง เพื่อให้ศิษย์

ศึกษาได้จริง ตื่นแจ้งจริง อย่างมิกังขา เมื่อยามใดใจเจ้าเปิดกว้างรับในธรรมแห่งฟ้าเบื้อง

บน เมื่อนั้นเจ้าจะรู้ถึงคาว่ารากต้นแห่งอนุตตรธรรมอย่างกระจ่าง

มองเห็นเจ้าทุกคน มีความรู้ มีความสามารถ มีความอวดฉลาดในใจ อาจารย์รู้

ดี ธรรมะเรียบง่าย ไร้รสชาติ สีสัน มีแต่หลักสัจธรรมความจริงแห่งฟ้าที่จะมอบ

ให้กับศิษย์ทุกคน หากมาเพื่อจับผิดคิดสงสัย เจ้านั้นอาจมิได้อะไรเลย ธรรมะจริง

คือความจริงของชีวิต บนโลกที่ทุกชีวิตจะต้องรับรู้ บาเพ็ญให้รู้ตื่น คาว่ารู้นั้น คือ

ตื่นจากความหลง หลงในรูปที่จับยึด เมื่อใจรู้จักปลงวางลงได้ ก็คลายจากความหลง

รูปลักษณ์ต่างต่าง

ดังนั้น ใจกายคือธรรมชาติ ที่เกิดดับอยู่กับศิษย์มานาน ดังกิเลสอารมณ์ที่อยู่คู่กับกาย

สังขารมานาน เกิดดับเช่นเดียวกัน ใจกระเพื่อม กายกระทา เป็นไปตามเหตุป๎จจัย หาก

เจ้ารู้จักการาบหยุดใจกายที่อกุศล แน่นอนเจ้าคืนสู่ในจิตธรรมเช่นเดียวกัน และวันนี้

เข้าประชุมธรรมสองวันนั่งให้ครบถ้วนอย่างตั้งใจจริง เพื่อพุทธจิตได้ฟื้นฟูคืนสู่ความ

สงบบริสุทธิ์ท่ามกลางตนและเพื่อบรรพชนที่รออยู่ เจ้าอย่าลืม ยิ่งกว่านั้นเรียนรู้

หลักธรรมแห่งพุทธะ เพื่อเจริญตามรอยพุทธะ ปฏิปทาอันงดงาม เจ้าทั้งหลาย จะ

เลียนแบบเจริญรอยตาม นาพาชีวิตกาหนดชีวิตเข้าสู่กระแสธรรมได้ด้วยตน สร้างคุณ

งามคุณธรรมได้ด้วยตน

เมื่อยามใดจิตธรรมเปิด…

เจ้าจะรับรู้จิตเมตตาอันอ่อนโยน

เมื่อยามใดจิตแค้นเคืองปรากฏ…

เจ้าจะรับรู้ถึงความร้อนรุ่มแห่งใจที่เป็นทุกข์

เมื่อใจทุกข์ความขุ่นก็แทรกมา…

ดังนั้นจิตเคืองแค้นต้องรู้วางลงให้อภัยทาน

มีใครบ้างในโลกหล้า…ที่มิเคยหลงผิด

มีใครบ้างในโลกหล้า…ที่สมหวังในทุกเรื่อง

ดังนั้น ชีวิตมนุษย์เป็นไปตามเหตุและผล

ขอเพียงเจ้าเข้าถึงไขขานจิตแห่งตนเองได้ชัดเจน

และจิตธรรมก็จะปรากฏหนทางสว่างโดยธรรมชาติ

เข้าใจไหม

ศิษย์รักเอ๋ย…

วัยหนุ่มสาว วัยกลางคน หากรู้ศึกษาธรรมะจริง บาเพ็ญจริง ย่อมนาพาชีวิตสดใส เมื่อมี

เป้าหมายในชีวิต การก้าวเดินสู่จุดหมายย่อมมิขาดจริยธรรมหลักธรรม ชีวิตถึงจะทรง

ค่า หากขาดคุณธรรมแล้ว จะเก่งฉลาดสักเพียงใด อริยชนก็มิอาจสรรเสริญ

ดังนั้น เมื่อพบธรรม จงนาพาธรรมฉุดช่วยจิตใจตนและครอบครัว ให้เข้าสู่หนทาง

ธรรม อย่ารอช้าจนใช้ชีวิตปล่อยเวลาให้สิ้นเปลือง รู้จักกตัญํูบิดามารดา ลูกคนใดที่ทา

ให้บิดามารดาเจ็บช้า เหยียดหยาม ดูแคลน เจ้ารู้

ไหมชีวิตมีแต่ย่าแย่ บุตรคนใดรู้จักพระคุณ ตอบแทนพระคุณบิดามารดา ถึงพ่อแม่ดุด่า

ว่าตักเตือน โดยหน้าที่เจ้าทุกคนจะต้องน้อมจิตเคารพรักอยู่เสมอ ความกตัญํูคือ

คุณธรรมเบื้องต้นแห่งอริยชน จะลืมมิได้เป็นอันขาด

ดังนั้น ยิ่งรับธรรมะ จะก้าวบาเพ็ญสู่พุทธะ จะขาดซึ่งความกตัญํูมิได้เลย และมีบาง

คนมิสารวมในกายวาจาใจ กล่าววาจาตามอารมณ์ตน เจ้ารู้ไหม นานวันไปก่อกรรม

บาปจากเล็กน้อยสู่ใหญ่ได้ และนั่นคือการกล่าวพูดพร่อยร้อยความกันง่ายง่าย ง่ายต่อ

การสร้างกรรมปาก เช่นเดียวกันจงตรึกคิดให้ดี

เข้าใจไหม

ก่อนจากกัน ในวันนี้บุญสัมพันธ์ที่ยลมาลึกซึ้ง ยากนักจะหาใดเปรียบ และด้วยบุญ

สัมพันธ์นี้ ขอให้ศิษย์ถนอมรักษาประคองธรรมให้มั่นคง

เมื่อยามใดเจอทดสอบ…จงหนักแน่นจิตธรรมให้มั่นคง

เมื่อยามใดใจกดดันกลัดกลุ้มภายในใจ…จงสงบขบคิดถึงหลักธรรม

นาพ้นจากความกลัดกลุ้มนั้นให้ได้

และวันนี้จากกันมิรู้ว่านานเพียงใดจึงจะพบหน้า

ได้แต่กล่าว…รักษาจิตธรรมให้ดี

ได้แต่กล่าว…บาเพ็ญธรรมให้จริงใจ

ได้แต่กล่าว…อดทนอดกลั้น ยามเจออุปสรรคที่ขวางกั้น

ได้แต่กล่าว…ด้วยความห่วงใยและเป็นกาลังใจในยามท้อเหนื่อย

ศิษย์รักเอ๋ย…

อาจารย์ฝากความในใจ จงรู้ส่งเสริมญาติธรรมเก่าให้มากมาก จงรู้ส่งเสริมตนเองให้จิต

ยกระดับ ส่งเสริมซึ่งกันและกัน จับมือมั่นเอาไว้เพื่อก้าวฝ่าอุปสรรคที่จะเข้ามาจงอย่า

ลืมทุกคากล่าวของอาจารย์ส่งเสริม จงส่งเสริมญาติธรรมเก่าให้ดี ให้เติมความหนักแน่น

มั่นคงต่อธรรมะ ให้เจริญตามซือจุนซือหมู่ ไป๋สุ่ยซั่งตี้ ปู้ซิวสีผูซ่าอันยั่งยืน มีทัศนะที่

เที่ยงตรงนาพาชน และยิ่งกว่านั้น เจี่ยงซือที่มีทิฐิอัตตามากมาก อาจารย์รับรู้ ได้แต่

หวังว่า วันหนึ่งจะละอัตตาแห่งตนลงได้เอง โดยอาศัยธรรมะจริงที่ศึกษาจริง บาเพ็ญจริง

ปฏิบัติจริง เข้าใจไหม

แม่ครัว อาจารย์รับรู้ว่า อยู่หน้าไฟนั้นเหนื่อยยาก ทาอาหารให้ทุกคนทาน ด้วยความ

ตั้งใจ แต่บางครั้งใจศิษย์วู่วาม กล่าววาจาที่ไม่น่าฟ๎ง จงอย่าลืมหยุดวาจา อาจารย์

ห่วงใย มอบผลไม้ให้กับแม่ครัว จงอย่าลืม

บุคลากรทุกคนตั้งใจฟ๎ง ทางานฟ้า หน้าที่รับผิดชอบตั้งใจทา ฟ้าคัดเลือกเจ้ามาอย่างดี

แล้ว ตั้งปณิธานต่อหน้าพระแท่น ทุกคากล่าวคือวาจาสัตย์ที่กล่าวออกไป ดังนั้น จง

สร้างสรรค์งานอริยกิจให้เจริญ มิเกียจคร้านยามมีงานธรรม เมื่อทางานมิ

ผัดวันประกันพรุ่ง

เข้าใจไหม

กราบลา

ฮา ฮา ถอย