發一崇德聖訓(妙訓:小/連訓：孟子/合訓：以小事大者)

日期: 國曆中華民國100年(2011)7月10日 農曆中華民國一百年歲次辛卯六月初十日
主題: 小
道場: 泰國道場
班別: 壇主一天班
佛堂: 崇德佛院
臨壇仙佛： 南屏道濟

พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์
พระโอวาทหนันผิงเต้าจี้
ประทานไว้เนื่องในโอกาสชั้นเรียนถันจู่-เจี่ยงซือ
ณ พุทธสถานเทิดคุณธรรม วันอาทิตย์ที่ 10 กรกฎาคม พุทธศักราช 2554
สาธุชนกราบขอประทานพระโอวาทชี้แนะ

待己無過求有過進德免患慧昇提
待人有過求無過邪怨不生悠游怡
讓人三分留餘地天給七分福份抵
人之謗我能容濟人之侮我能化敵
息謗無辯用仁德慈悲止怨不爭兮
樂道人善彌勒地全力以赴大愛與
宇宙之大道調劑人心之廣德調理
道德氣節丈夫俱抵制六賊讓沉寂
(ไต้จี่อู๋กั้วฉิวโหย่วกั้ว จิ้นเต๋อเหมี่ยนฮ่วนฮุ่ยเซิงถี)
ย้อนมองส่องตนหาความผิด ใฝ่ธรรมจิตห่างร้ายปัญญาฉาย
(ไต้เหวินโหย่วกั้วฉิวอู๋กั้ว เสียเอวี้ยนปู้เซิงอิวอิ๋วอี๋)
มองเห็นผู้อื่นผิดจงอภัย เหล่ามารร้ายไม่กล้ำกรายมลายทุกข์
(ยั่งเหยินซันเฟินหลิวอวี๋ตี้ เทียนเก่ยชีเฟินฝูเฟิ่นตี่)
จงใจกว้างอภัยผู้อื่นสามส่วน ฟ้าประทานเจ็ดส่วนให้เต็มสุข
(เหวินจือปั้งอั่วเหนิงหยงจี้ เหยินจือหุ่ยอั่วเหนิงฮว่าตี๋)
คำใส่ร้ายจงอภัยสงเคราะห์ทุกข์ ใจเป็นสุขไร้ศัตรูไม่มาหา
(สีปั้งอู๋เปี้ยนย่งเหยินเต๋อ ฉือเปยจื่อเอวี้ยนปู้เจิงซี)
หยุดนินทาวิจารณ์ใช้ธรรมกรุณา ใช้จิตเมตตาไม่แก่งแย่งกับผู้ใด

(เล่อเต้าเหยินซั่นหมีเล่อตี้ เฉวียนลี่อี่ฟู่ต้าไอ้อวี๋)
แดนพระศรีอาริย์เปี่ยมคนดีมีเมตตา ทุ่มเทพลังออกมาความรักยิ่งใหญ่
(อวี่โจ้วจือต้าเต้าเถียวจี้ เหยินซินจือก่วงเต๋อเถียวหลี่)
อนุตตรจักรวาลปรกโปรดเวไนย ใจกว้างยิ่งใหญ่สัจธรรมเฉิดฉาย
(เต้าเต๋อชี่เจี๋ยจั้งฟูจวี้ ตี่จื้อลิ่วเจ๋ยยั่งเฉินจี๋)
บรรยากาศธรรมเพียบพร้อมมหาบุรุษยิ่งใหญ่ จิตสงบได้สยบโจรทั้งหก

吾乃
南屏道濟 奉
母旨 降至崇德佛院 躬身早叩
皇母駕 復問眾徒可安平
主敬存誠待訓批
哈 哈
(อู๋ไหน่)
เราคือ
หนันผิงเต้าจี้ เฟิ่ง
สงฆ์จี้กงหนันผิง รับบัญชาจาก
หมู่จื่อ เจี้ยงจื้อฉงเต๋อฝอเอวี้ยน กงเซิงเจ่าโค่ว
พระอนุตตรธรรมมารดา ลงสู่พุทธสถานฉงเต๋อฝอเอวี้ยน น้อมกายเคียมคัล
หวังหมู่เจี้ย ฟู่เวิ่นจ้งถูเข่ออันผิง
องค์มารดาแล้ว ถามศิษย์รักทั้งหลายสบายดีไหม
จู่จิ้งฉุนเฉิงไต้ซวิ่นพี
น้อมจิตสงบตั้งใจฟังพระโอวาทต่อไป
(ฮา ฮา)

仁德慈悲力抵邪『小』的訓中訓 前面一段是小的訓中訓 以行草寫之再與點傳師班『大』字訓 集結再找台灣聖訓中心找出『以小事大者』訓文 成為一篇 訓文做好後送至台灣彰化福山榮園
明白嗎?

(เหยินเต๋อฉือเปย ลี่ตี่เสีย เสี่ยวเตอซวิ่นจงซวิ่น เฉียนเมี่ยนอีต้วนซื่อ “เสี่ยว”เตอ ซวิ่นจงซวิ่น อี่สิงเฉ่าเสี่ยจือไจ้อวี่ เตี่ยนฉวนซือปัน ต้าจื้อซวิ่น จี๋เจี๋ย ไจ้เจ่า ไถวัน เซิ่งซวิ่นจงซิน เจ่าชู อี่เสี่ยวซื่อต้าเจ่อ ซวิ่นเหวิน เฉิงเหว่ยอีเพียน ซวิ่นเหวินจั้วห่าวโห้ว ซ่งจื้อไถวัน จังฮว่า ฝูซันหยงเอวี๋ยน
หมิงไป๋มา)

(เมตตากรุณาธรรมต่อต้านมารร้าย เป็นพระโอวาทซ้อนพระโอวาทอักษร “เสี่ยว” บทนำพระโอวาทท่อนบน คือ พระโอวาทซ้อนพระโอวาทบท เสี่ยว ใช้อักอักษรจีนเขียนแบบหวัด มาเชื่อมต่อกับพระโอวาทชั้นเรียนเตี่ยนฉวนซือ ในอักษร “ต้า” แล้วนำไปรวมต่อกับพระโอวาทที่ศูนย์กลางประเทศไต้หวัน โดยไปค้นหาพระโอวาทคำว่า “อี๋เสี่ยวซื่อต้าเจ่อ” รวบรวมเป็นหนึ่งฉบับ ทำเป็นพระโอวาทซ้อนพระโอวาท เสร็จแล้วให้ส่งไปที่พุทธสถานฝูซันหยงเอวี๋ยน เขตจังฮว่า ประเทศไต้หวัน
เข้าใจไหม)

ทบทวนสำรวจตน
ภาระหน้าที่ เจี่ยงซือ ถันจู่ ทำสุดจิตสุดใจเพียงใด

ทบทวนสำรวจตน...
กราบไหว้พระเช้าเย็น หนึ่งค่ำสิบห้าค่ำ ศรัทธาจริงใจทำสม่ำเสมอเพียงใด

ทบทวนสำรวจตน...
พุทธระเบียบเคร่งครัด สำรวมใจ ปฏิบัติตน เป็นแบบอย่างเพียงใด

ทบทวนสำรวจตน...
ได้ใช้รักเมตตา ยินดีต้อนรับญาติธรรมบริสุทธิ์ใจเพียงใด

ทบทวนสำรวจตน...
ได้เข้าใจชัดเจน ปฏิบัติสามปกป้องเต็มที่เพียงใด

ทบทวนสำรวจตน...
ได้ชำระล้างจิตใจ โทษผิดบาปเวรกรรมหมดสิ้นเพียงใด

ทบทวนสำรวจตน...
หลักการบำเพ็ญสี่ บรรลุห้าเงื่อนไข ปฏิบัติเป็นจริงเพียงใด

ทบทวนสำรวจตน...
ภาระหน้าที่สำคัญได้ละเลย โยนให้ผู้อื่นทำเพียงใด

ทบทวนสำรวจตน...
สามชัดเจน สี่เที่ยงตรง สี่ดี สามมาก ผลักดันเข้มข้นเพียงใด

ทบทวนสำรวจตน...
ดื่มน้ำรำลึกต้นธาร เฉิงซั่งฉีเซี่ย ปฏิบัติได้ไม่ผิดเพี้ยนเพียงใด

หวังว่า ศิษย์รักทุกคน จะเรียกร้องตน สัมผัสถึงหน้าที่ ความรับผิดชอบ เข้าใจให้ชัดเจน คำว่า ภาระหน้าที่ เจี่ยงซือ ต้องรู้จักประกาศสัจธรรมนำพาเวไนย โดยไม่ผิดต่อธรรมะ พระบรรพจารย์ เคารพเทิดทูนคุณบารมีฟ้าเบื้องบน เป็นเสาคานสะพานบุญ รู้เชื่อมโยงเวไนยกับฟ้าเบื้องบนได้อย่างถูกต้อง มีทัศนะที่ถูกต้อง เที่ยงตรง นิสัย อารมณ์ ความเคยชิน รู้จักขัดเกลาให้เบาบางต่อโลกีย์ สำรวมวาจา กาย ใจ เป็นแบบอย่างให้รุ่นหลัง เจริญรอยตาม อรรถาธรรมมิห่างหลักจิต ดำรงชีวิตมิห่างปาเต๋อ อู่หลุน
เข้าใจไหม

ถันจู่ ตระหนักถึง ภาระหน้าที่อันศักดิ์สิทธิ์ เป็นถันจู่ต้องมีใจกว้างดุจแผ่นฟ้า สายธาราใส มีความอ่อนน้อมถ่อมตน ใกล้ชิดญาติธรรม ดุจพี่น้องเดียวกัน เป็นสะพานฟ้าเชื่อมโยงระหว่างเบื้องบนและเบื้องล่าง นี่คือ สนองบัญชา นำพาผู้น้อย ต้องมีใจที่อดทน อดกลั้น รู้จักผ่อนปรน เอาใจใส่ญาติธรรม ยินดีต้อนรับ มีอัธยาศัยไมตรี จริยา ท่าทาง สง่างาม

การเป็นถันจู่ รู้จักผลักดันทานทั้งสาม มิกลัวความเหนื่อย ความลำบาก ตนเองมีสถานธรรมครัวเรือนหรือส่วนรวม ต้องเข้าใจถึงภาระหน้าที่ที่พึงปฏิบัติอย่าได้ปัดโยนให้ผู้ใด เพราะทุกคนเมื่อได้ตั้งปณิธานเป็นถันจู่ อย่าดูเบา ปล่อยปละละเลย “สามเปี่ยวเหวิน ห้าปณิธาน” ต้องฝึกฝน เรียนรู้ให้จริงจัง จึงสามารถนำพาผู้อื่นได้อย่างดี มีใครรู้บ้าง สามเปี่ยวเหวิน ห้าปณิธาน กลับไปฟื้นฟู ทบทวนในพุทธระเบียบ ดีไหม

ฟาอีฉงเต๋อ มีสถานธรรมอันวิเศษทั่วโลก เป็นเกียรติแค่ไหน ภาระหน้าที่อันศักดิ์สิทธิ์ ต้องวิริยะได้แล้ว วิริยะสูงยิ่งขึ้นไป ย่างปีเข้าสู่ปี 2012 ภายใต้การนำพาฟ้าเบื้องบน ทุกคนจะต้องเกาะเกี่ยวกันให้แน่นเหนียว ทุกฝีก้าว ก้าวตามอาณาจักรธรรม อย่าถดถอย ร่วมแรงร่วมใจ ร่วมคุณธรรม สร้างบ่มเพาะต้นอ่อนให้เจริญเติบโตอย่างมั่นคง เข้มแข็ง และยิ่งกว่านั้น เตี่ยนฉวนซือ เจี่ยงซือ ถันจู่ ยิ่งจะต้องคงมั่นต่อธรรมะฟ้าเบื้องบน เข้มแข็งตน ฉุดช่วยเวไนยให้หลุดพ้น ฉุดช่วยจิตญาณหลุดพ้นเช่นเดียวกัน ทุกคนต้องรู้ เมื่อรู้ภาระหน้าที่ จงเป็นเสาคานให้กับอาณาจักรธรรม สามปกป้องก็จะต้องเข้าใจ อย่าได้นำสิ่งใดผิดเพี้ยน นอกรีต เข้าสู่อาณาจักรธรรมเป็นอันขาด หากใครทำผู้นั้นต้องรับบาปเอง

วันนี้มาผูกบุญสัมพันธ์ ให้ศิษย์ทุกคนกลับไปทบทวน สำรวจตนให้มากมาก
เข้าใจไหม

ยิ่งบำเพ็ญธรรมะยิ่งสุขศานต์ ยิ่งศึกษายิ่งสมานไมตรี ยิ่งอรรถาธรรมเข้าถึงวิถี ยิ่งทำยิ่งดีเข้าถึงความนัย
ยิ่งวิริยะ ยิ่งก้าวหน้าไกล ยิ่งทัศนะให้ตรงร่วมกัน ยิ่งไม่เพื่อตน ยิ่งแผ่กว้างไพศาล ยิ่งจิตมุ่งมั่นยิ่งมายิ่งสูง
*ยิ่งเป้าหมายคำขวัญนา ยิ่งบรรลุได้เห็นจริง ยิ่งงานแบกรับทำจริง ยิ่งนำยิ่งสู่เป้าหมาย ยิ่งน่าภาคภูมิใจ ยิ่งตามติดเทียนมิ่งไป ยิ่งจิตสำนึกคุณมีไว้ ยิ่งกลมกลืนจิตใจฟ้านั่น
**ยิ่งมีโพธิสัตว์มิพักนำหนทาง ยิ่งฟ้าคนรวมพลัง ยิ่งรุ่งโรจน์ไกล ยิ่งดำเนินจริง นิมิตดีงาม สดใส ยิ่งประจักษ์ในพลานุภาพธรรมา (ซ้ำ*,**)
บทเพลงทำนอง : เก็บรักไว้ที่ปลายรุ้ง

อวยพรศิษย์ทุกคน บรรลุผล สำเร็จในภาระหน้าที่
กราบลา
ฮา ฮา ถอย

ไตรฎีกา เบญจปณิธาน
(สามเปี่ยวเหวิน ห้าปณิธาน)

ไตรฎีกา (สามเปี่ยวเหวิน)
1. สาส์นเทวนาคราช
2. สาส์นฉุดช่วยวิญญาณ
3. สาส์นคำขอผูกบุญสัมพันธ์
เบญจปณิธาน (ห้าปณิธาน)
1. ปณิธานขอจบชั้นประชุมธรรมฟื้นฟูจิตเดิมแท้
2. ปณิธานทานเจ (ชิงโข่ว)
3. ปณิธานเจ้าตำหนักพระ
4. ปณิธานอาจารย์บรรยายธรรม และ พุทธบริกร
5. ปณิธานสำนึกขอขมากรรม